Powstrzymywanie

Oto słowo – klucz. 

Ja, Kura doskonale się powstrzymuję. Jestem niemal dumna z tego. Nie wiem, czy tylko ja tak mam, czy inne kury też, nie rozmawiamy o takich rzeczach.

Powstrzymuję się przed robieniem różnych nie-kurzych rzeczy, np. przed lataniem. Przysięgam ze skrzydłem na piersi, że nigdy nie próbowałam. Albo przed porzuceniem znoszenia jaj i całego tego kurnika - na wszelki wypadek czuję się winna, gdy zażyję zanadto swobody, żeby się zbytnio nie rozsmakować.

Powstrzymuję się przed robieniem tego, na co akurat mam ochotę. Do tego używam poczucia obowiązku i odrobiny wyrzutów sumienia. No i jak to nie wystarcza, a czasami jest ciężko się powstrzymać, to przekonuję samą siebie, że wcale tego nie chcę – to działa zawsze. Polecam każdemu.

Powstrzymuję się też przed byciem w 100% kurzą Kurą. Nigdy się nie przyznam, a już na pewno nie przed sobą, że proste życie kury ma dla mnie jakiś urok, albo (o zgrozo!), że mogłoby mi wystarczyć. Niemożliwe! Ja jestem Wolnowybiegowa, ja mam aspiracje!